Spośród
polskich gatunków pszczołowatych, pszczoła miodna ma najbardziej
rozwinięty społeczny tryb życia. Podział obowiązków między królową a
robotnice jest tutaj bardzo wyraźny: jedynie królowa może się rozmnażać
(w normalnych warunkach robotnice nie są zupełnie niepłodne, ale w
porównaniu z królową ich możliwości posiadania potomstwa są bardzo
ograniczone) i poza składaniem jaj nie robi praktycznie
nic. Od początku swego życia ma do dyspozycji robotnice, które wykonują
wszystkie prace potrzebne do funkcjonowania gniazda. Trzmiele
również są pszczołami społecznymi, ale w przeciwieństwie do pszczoły
miodnej kolonie nie są wieloletnie, ale jednoroczne. Zimę przeżywają
tylko młode królowe. Na wiosnę taka królowa, która obudziła się ze snu
zimowego, samodzielnie zakłada własne gniazdo i wykonuje obowiązki
robotnicy. Buduje pierwsze komórki dla larw, lata po pokarm, a nawet
wysiaduje swoje potomstwo - ogrzewa jaja własnym ciałem (tak, tak,
trzmiele wprawdzie są owadami, ale potrafią - jak zwierzęta stałocieplne
- podnosić własną temperaturę ponad tę otoczenia). Dopiero kiedy
pierwsze robotnice osiągną dorosłość, królowa może pozostawić im pracę
na rzecz rodziny, a sama poświęcić się temu, co królowa pszczoły miodnej
robiła od początku - rozmnażaniu.
